Αλισίβα της Βίκυς Χατζηπαναγιώτου
 
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ο κοινός τόπος ανάμεσα σε ένα κορίτσι μεγαλωμένο σε ένα πλούσιο σπίτι σε μια φτωχική γειτονιά στα Μέγαρα, ένα πηγάδι κρυμ- μένο κάτω από ένα τραπέζι, ένα δάσκαλο σε ένα ορεινό χωριό που πάσχει από αχρωματοψία... τι συνδέει τη λήθη που προσδίδει ο χρόνος στις ιστορίες των ανθρώπων με το σταχτόνερο που καθαρίζει τα πάντα. Η αλισίβα χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα, σε απομακρυσμένα χωριά στην πλύση των ασπρορούχων. Είναι ένα αλκαλικό διάλυμα που παρασκευάζεται με το βρασμό του νερού, κατά προτίμηση βρόχινου, μαζί με στάχτη από καμένα ξυλά. Έχει καθαριστικές ιδιότητες και απολυμαίνει, ακριβώς όπως λειαίνει ο χρόνος τις μνήμες στις μικρές κοινωνίες. Μπορεί να αποδο- μήσει η να συγκαλύψει όσα γνωρίζουμε η φαντα- ζόμαστε ότι γνωρίζουμε, ακόμα και αν αφορούν ιστορίες παλιές, ακόμα κι από τον εμφύλιο... Η αλισίβα μπορεί να θάψει και να εξαγνίσει τα πάντα... Καλή ανάγνωση!
 
Είπαν για την "Αλισίβα":
Η νουβέλα "Αλισίβα" είναι άλλο ένα - το δεύτερο για μένα - λογοτεχνικό έργο της ταλαντούχου συγγραφέως αλλά και συναδέλφου δικηγόρου Βίκυς Χατζηπαναγιώτου που διάβασα φέτος, και που ξεπερνάει σε ενδιαφέρον το προηγούμενο, την εξαιρετική δηλαδή "Αγγελοσπορίτισσα".
Με λιγότερες μεν αλλά πιο ουσιώδεις και καίριες αλληγορίες, η "Αλισίβα" αποτελεί ένα υπέροχο λογοτεχνικό θρίλερ πρώτου μεγέθους, που κληρονομεί κάποια χρήσιμα "εργαλεία" από το προηγούμενο βιβλίο. Το πιο υποβλητικό στοιχείο είναι η ατμόσφαιρα της επαρχίας που αποδίδεται με έξοχο τρόπο, και μάλιστα σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, επιτρέποντας στον αναγνώστη να κάνει συνειρμούς και να μεταπηδήσει από τη μία χρονική φάση στην άλλη, σχηματίζοντας στο μυαλό του ζωντανές εικόνες από την καθημερινότητα της υπαίθρου. Η Βίκυ Χατζηπαναγιώτου καταπιάνεται για άλλη μια φορά με τα περίφημα "μυστικά" που κρύβονται στα επαρχιακά χωριά, αλλά τώρα το κάνει πλέον με έναν πιο μεστό, συμπαγή και αποφασιστικό τρόπο. Τον τόνο τον δίνουν καταστάσεις που μπορεί να φαντάζουν ως αδιανόητες για το νου του μέσου κατοίκου μιας αστικής περιοχής. Όλα οδηγούν στη διαπίστωση ότι λειτουργούν στην επαρχία κάποιοι ειδικοί και πολύ ιδιαίτεροι "κώδικες" που ενώνουν σαν αόρατο νήμα τις σκέψεις και τις πράξεις των κατοίκων και μπορούν δυνητικά να επιφέρουν αποτελέσματα που το μέσο μυαλό αδυνατεί εκ πρώτης όψεως να φανταστεί. Ο εθισμός των τοπικών κοινωνιών στη βία - ως αίτιο ή ως αιτιατό κοινωνικών συγκρούσεων και εμφυλίων συρράξεων (κι αυτό είναι κάτι που αφήνει επίτηδες αδιευκρίνιστο η συγγραφέας !!) - αποτελεί, κατά τη γνώμη μου, το πιο κομβικό σημείο της νουβέλας, καθώς συνδέει μεταξύ τους και περιπτώσεις διαφορετικών φόνων, πάντοτε μέσα σε ένα εκπληκτικά υποβλητικό background. Κοινωνίες αποκομμένες και απομακρυσμένες, με έντονα βιώματα αιματηρών συμπλοκών, δεν μπορούν παρά να γεννήσουν σχεδόν αναπόφευκτα χαρακτήρες και κυρίως συμπεριφορές που σήμερα θα τις αποκαλούσαμε αποκλίνουσες και εγκληματικές, αλλά που τότε ήταν απόλυτα "ταιριαστές" στα "ήθη" και στα βιώματα των ανθρώπων που τις ανέπτυξαν. . Τέλος, μόνο εύσημα μπορούν να αποδοθούν στη συγγραφέα για την ιδέα της μεταφορικής χρήσης της έννοιας της αλισίβας, δηλαδή της ουσίας που έχει καθαριστικές ιδιότητες. Είναι τόσο σκληρές οι αλήθειες που απορρέουν από τη νουβέλα - ασχέτως του αν τα γεγονότα είναι πραγματικά ή όχι - που μόνο ένας τέτοιος ευφάνταστος τίτλος θα μπορούσε να λειτουργήσει σα βάλσαμο για να καταπραϋνει την εύλογη αλλά συνάμα γόνιμη και δημιουργική συναισθηματική αναστάτωση που επήλθε στον ψυχικό κόσμο του αναγνώστη, φτάνοντας στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου.
Νάσος Θεοδωρίδης - Δικηγόρος 
 
Συγγραφέας: Χατζηπαναγιώτου Βίκυ
Τίτλος Βιβλίου: Αλισίβα
Διαστάσεις: 21x14
ISBN:978-618-5856-12-0